Teatr w terapii

jednym z podejść w dramaterapii i jako dyscyplina arteterapeutyczna należy do większej grupy terapii kreatywnych,

terapią aktywną i w tradycyjnej postaci skupia się na osiąganiu celów poprzez stosowane czynności terapeutyczne,

terapią ekspresyjną, opartą na założeniu, że ludzie mogą pomagać sobie przez wykorzystanie wyobraźni i różnych form twórczej ekspresji.

Metody warsztatu teatralnego stosowane są w działaniach teatralnych z osobami o specjalnych potrzebach edukacyjnych, z niepełnosprawnością intelektualną i fizyczną, niedostosowanych społecznie, szczególnie z zaburzeniami zachowania oraz osób z utrudnieniami ekspresji emocji i uczuć.

Terapeuci, aby doprowadzić do korzystnej zmiany psychicznej, a tym samym do zmiany zachowań, wykorzystują bogatą listę środków ekspresji, m.in.: gest, mimikę, rekwizyt, śpiew, taniec, muzykę, ruch, dialog, monolog czy milczenie.

Jakie skutki przynosi terapia teatrem

Ludzie odgrywający role świadomie zaczynają wyostrzać swoje umiejętności dostrzegania i zarządzania własnymi przemyśleniami.

Bycie w roli, jak i poza nią rozwija myślenie refleksyjne, a to prowadzi do większej dojrzałości psychicznej i elastyczności myślenia.

Terapia daje możliwość praktycznego ćwiczenia różnorodnych zachowań oraz eksperymentowania ze sposobami ich odczuwania.

Występują pozytywne zmiany w postrzeganiu siebie w aktualnych relacjach i w ogólnej jakości życia.

Ważnym rezultatem jest twórcze zaskoczenie, które wnosi materiał stający się składnikiem terapeutycznej relacji i terapeutycznego procesu.

Następuje rozwój dialogowego komunikowania się, ponieważ kluczowe jest budowanie roli, a dzięki niej różnych interakcji.